Ontrouw

Een trouwambtenaar van de gemeente Nijmegen was het niet eens met het beleid van de gemeente ten aanzien van bruiloften in coronatijd. Ze vond dat daarbij te veel mensen aanwezig mochten zijn en dat dat onverantwoord was. Dit liet ze de burgemeester weten.

De burgemeester verwees haar naar haar leidinggevende. Toen ze die een ‘hartekreet’ stuurde werd ze erop gewezen dat het niet correct was geweest om direct de burgemeester te benaderen.

Vervolgens uitte zij haar zorgen over het trouwbeleid in coronatijd op Facebook. Ook voerde ze een gesprek met de pers waarin zij de naam van de burgemeester en van haar leidinggevende noemde. De gemeente nodigde haar uit voor een gesprek. De burgemeester wees haar er per mail op dat zij geen gewone burger was, maar een gemeenteambtenaar. Een dag later publiceerde de plaatselijke krant een artikel met de kop: ‘Nijmeegse trouwambtenaar: Bruiloft met 30 aanwezigen is uitlokking.’ De trouwambtenaar werd op staande voet ontslagen.

Zij verzocht de kantonrechter om dit ontslag te vernietigen. Zij beschouwde zichzelf als klokkenluider en vond het ontslag buitenproportioneel.

De gemeente stelde dat zij van de trouwambtenaar mocht verwachten dat deze het beleid van de gemeente uitvoert en uitdraagt, juist in tijden van crisis. Haar handelen werd gezien als zeer ernstig plichtsverzuim ook omdat ze geen begrip toonde voor de verhoudingen en geen inzicht had in de gevolgen van haar gedrag.

Volgens de kantonrechter had de werkneemster haar verplichtingen als ambtenaar geschonden. Zij had haar zorgen over de volksgezondheid intern onder de aandacht moeten brengen. Ze had er echter bewust voor gekozen om de publiciteit te zoeken. Door openlijk het beleid van de gemeente in twijfel te trekken en absurd te noemen, had zij volgens de kantonrechter afbreuk gedaan aan het vertrouwen van de burgers in de gemeente. Het ontslag bleef in stand.